32heretakis.jpg
Ο Μανώλης Χαιρετάκης
Το 1923 γίνεται η πρώτη απόπειρα ραδιοφωνικής εκπομπής από τη Διεύθυνση Ραδιοφωνίας του υπουργείου Ναυτικών στις εγκαταστάσεις στον Βοτανικό. Δύο χρόνια μετά, η Σχολή Μεγαρέως επιχειρεί δύο πειραματικές εκπομπές. Το 1926 στους 200 υπολογίζονται οι κάτοχοι ραδιοφωνικών δεκτών που καταβάλλουν συνδρομή 500 δραχμές...
Με μια γρήγορη χρονολογική αναδρομή μέχρι και το 1952 ο Μανώλης Χαιρετάκης, αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, ξεκινά την... περιήγηση στο νέο του βιβλίο με τίτλο «Η Ραδιοφωνία στην Ελλάδα 1930-1950». Πρόκειται για έκδοση του ραδιοσταθμού «105,5 Στο Κόκκινο» με τον κ. Χαιρετάκη και πάλι να αποποιείται τα δικαιώματά του. Η έκδοσή του αναμένεται πιθανότατα μέσα στον Δεκέμβριο και η συμφωνία είναι: στο κόστος να προστεθεί ένα μικρό ποσό με το οποίο θα ενισχυθούν ΚΕΘΕΑ-ΙΘΑΚΗ.
Το 1928 -σημειώνει στο βιβλίο του ο κ. Χαιρετάκης- ο ιδιώτης Χρήστος Τσιγγιρίδης ιδρύει τον πρώτο ραδιοφωνικό σταθμό στην Ελλάδα και στα Βαλκάνια με έδρα τη Θεσσαλονίκη. Εναν χρόνο μετά προκηρύσσεται διαγωνισμός για την εγκατάσταση εθνικού ραδιοσταθμού. Οταν ρωτάμε τον κ. Χαιρετάκη αν πρόκειται να συνεχίσει με ένα βιβλίο που θα φτάνει και στην ιδιωτική ραδιοφωνία, εκείνος με το γνωστό του χιούμορ σπεύδει να επισημάνει: «Οχι. Αυτήν θα την αφήσω να χαθεί στη μαύρη τρύπα...». Το βιβλίο εστιάζει στο διάστημα 1930-1950, τότε που το ραδιόφωνο «άρχισε να αποτελεί ουσιαστικό εξάρτημα της οικιακής τεχνολογίας, ακολουθώντας τη διαδρομή από τον έντυπο στον ηλεκτρονικό λόγο, όπου, μέχρι την εμφάνιση της τηλεόρασης, το ραδιόφωνο κατείχε έναν πρωταγωνιστικό ρόλο, ως το πρώτο ηλεκτρονικό ΜΜΕ. Καθώς ο αριθμός των συσκευών αυξανόταν, ταυτόχρονα διαμορφώνονταν τα ακροατήριά του, παράλληλα με την αύξηση των ραδιοφωνικών σταθμών και των προγραμμάτων τους. Σημαντική υπήρξε, κατά την ίδια περίοδο, η ανάμειξη της ραδιοφωνίας στη διαμόρφωση της πολιτικής, σε συνδυασμό με την ανάδειξή του σε βασικό εργαλείο προπαγάνδας».
Πρόκειται πάντως για μία ξεχωριστή μελέτη πάνω σε αρχειακό υλικό, με τον κ. Χαιρετάκη να παρουσιάζει κείμενα και διαφημίσεις για το ραδιόφωνο δημοσιευμένα σε εφημερίδες και εξειδικευμένα περιοδικά της εποχής, ραδιοφωνικά προγράμματα, αποδείξεις κατοχής ραδιοφώνων και πληρωμής συνδρομής κ.ά. Παράλληλα, όμως, όπως σημειώνει και η δημοσιογράφος Μαρίνα Ρήγου που προλογίζει την έκδοση, είναι «μια εμπεριστατωμένη, τόσο παράπλευρη όσο και άμεση, ανάγνωση της ελληνικής ιστορίας της εποχής που ο Μανώλης Χαιρετάκης εξετάζει. Γιατί η πορεία των μέσων επικοινωνίας είναι συνυφασμένη με τις κοινωνικοπολιτικές και οικονομικές εξελίξεις του περιβάλλοντος εντός του οποίου αναπτύσσονται. Και ο συγγραφέας αναλύει ενδελεχώς τη σχέση πολιτικής και ραδιοφώνου, όπως και το ίδιο το μέσον».
Σε μια άλλη δομή του συγκεκριμένου βιβλίου εστιάζει ο Νίκος Παπαναστασίου, λέκτορας του Τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ του ΕΚΠΑ, ο οποίος είναι ο πρώτος που προλογίζει την έκδοση. Τονίζει, λοιπόν, ότι το θέμα καλύπτεται «από πολλές και διαφορετικές σκοπιές, καθώς συμπεριλαμβάνει ζητήματα στρατηγικής σημασίας για την εδραίωση του ραδιοφώνου, όπως η σύγκρουση οικονομικών και τεχνολογικών συμφερόντων, το ζήτημα της χρηματοδότησης (μέσω συνδρομής) του νέου αυτού μέσου, αλλά και το ζήτημα του κόστους παραγωγής. Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα είναι και η ανάλυση για την κατασκευή του ραδιοφωνικού ακροατηρίου, καθώς το δημοφιλές καθημερινό ραδιοφωνικό πρόγραμμα “κανονικοποίησε” και “κοινωνικοποίησε” τον χρόνο των ακροατών».
Το βιβλίο του ο Μαν. Χαιρετάκης το αφιερώνει στους εργαζόμενους της ΕΡΤ «που με τους αγώνες και τις πράξεις τους, από την Τρίτη 11 Ιουνίου 2013 και μετά, απέδειξαν σε όλον τον κόσμο ότι η έννοια και η πρακτική της δημόσιας τηλεόρασης μπορεί να υπάρξει ακόμη και στις ημέρες μας και, επιπλέον, να διαθέτει μια ευρύτατη απήχηση στα ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά ακροατήρια, και όχι μόνο στην Ελλάδα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου